Taakulan kitaran (Bahasa Latin: circulus in probando, "bulatan dalam membuktikan") ialah falasi logik yang melibatkan seorang pentaakul bermula dengan hasil yang ia cuba capai.[1] Komponen hujah kitaran selalunya sah secara logik kerana jika premis benar, kesimpulannya mestilah benar juga. Taakulan kitaran bukanlah sebuah falasi logik formal tetapi sebuah kekurangan pragmatik dalam hujah yang premisnya juga sama memerlukan bukti atau bukti sebagai kesimpulan, dan akibatnya hujah gagal untuk meyakinkan. Cara lain untuk menyatakan ini ialah tiada sebab untuk menerima premis melainkan seseorang sudah mempercayai kesimpulannya, atau premis itu tidak memberikan alasan atau bukti bebas untuk kesimpulan yang diberi.[2] Mengemis soalan itu berkait rapat dengan taakulan kitaran, dan dalam konteks moden, kedua-dua istilah itu secara amnya merujuk kepada perkara yang sama.[3]Taakulan kitaran selalunya berbentuk: "A adalah benar kerana B adalah benar; B adalah benar kerana A adalah benar.". Sifat ketidakmunasabahan boleh menjadi sukar untuk dikesan jika ia melibatkan rantaian proposisi yang panjang.